Over Marcus Hikren
9 maart 2022 2022-12-11 17:28Over Marcus Hikren
Over Marcus Hikren
Marcus Hikren is een initiatief van Erik Schurman en Simone van der Vorst. Het is een anagram van Erik Schurman en een virtueel karakter vormgegeven door ontwerper Reamon van der Horst. Erik Schurman is de componist van de pianostukken. Hij heeft een veelzijdige carrière in de muziekindustrie als succesvol producer, componist, multi-instrumentalist, pianostemmer en geluidstechnicus.
Erik wil vanuit zijn persoonlijke achtergrond laten zien dat muziek kan helpen het brein te blijven prikkelen. Erik, die pas sinds zijn 46e weet dat hij Gilles de la Tourette heeft, is een levend voorbeeld van hoe ‘andere’ hersenpaden kunnen leiden tot een tevreden eigen levenspad.
Erik and Simone hopen het stigma te doorbreken dat nog steeds op psychische aandoeningen ligt. Ze zijn ervan overtuigd dat zowel individuen als de maatschappij als geheel erbij gebaat zijn als ieder uniek brein optimaal benut, herkend en erkend wordt.
Erik is het gezicht van de informatiecampagne van Stichting Gilles de La Tourette “een tikkeltje anders is heel normaal”.
Bio Erik Schurman
Erik wordt al jong opgeleid tot klassiek en flamenco gitarist. Hij begint op blokfluit en speelt piano sinds hij zich kan herinneren. Als kind voelt hij zich echt anders. Hij heeft pijnlijke fysieke tics en een verstoord slaappatroon. Zijn gitaar wordt zijn houvast en ontsnapping aan de buitenwereld. Hij heeft weinig aansluiting bij het schoolsysteem. Toch wordt hij zonder de vereiste vooropleiding toegelaten tot de Jazz Gitaar opleiding van het Rotterdam Conservatorium (nu Codards). Hij verlaat ook dat schoolsysteem voortijdig.
Hij bepaalt zijn eigen tempo en zijn eigen visie op zijn leven zoals hij dat wil leiden. Hij duikt in de Haagse muziekscene en verdient geld met het spelen in kroegen. In het Haagse uitgaansleven leiden nachtelijke ontmoetingen tot samenwerkingen met bekende Haagse muzikanten zoals Hans van den Burg (Gruppo Sportivo), Nico Christiaanse (Livin’ Blues) en Mariska Veres (Shocking Blue). De ontmoeting met Marcel Cuypers (Snake Charming) leidt tot bijzonder obscure en experimentele muzikale nachten op het podium ‘Het Syndicaat’.
Overdag verdiept Erik zich in opnametechnieken en elektronica en maakt hij soundscapes voor animaties voor de kunstacademie. Dat levert hem een baan op bij de Bob Kommer studio’s. Projecten komen en gaan. Het duurt niet lang voordat Erik met één van de in de Haagse nacht gesmede projecten de eerste platendeal met Sony binnenhaalt met de band Tuesday Child.
Projecten blijven komen en gaan. Erik worstelt met keuzes over zijn toekomst en zijn carrière. Hij is besluiteloos en heeft veel last van zenuwtrekken, waarvan hij op dat moment nog niet weet dat het Gilles de la Tourette is. 1999 is het jaar dat Erik besluit zich nooit te willen vastleggen als alleen óf muzikant, óf componist, óf producer óf technicus. Of het nou achter mengtafel is, in het theater of in de studio, achter de schermen bij concerten, voor de microfoon of achter de microfoon, Erik is sinds dan overal in alle uithoeken van de muziekindustrie te vinden. Hij werkt bij poppodia en theaters door heel Nederland en voor uitgeverij GMR in Londen. Hij produceert van uiterst experimentele bands uit Frankrijk, via ska/punkrock band Jaya the Cat tot Guus Meeuwis. Hij bouwt in het Lucent Dans Theater decors voor de Nationale Reisopera en leert intussen hoe het werkt achter de schermen van grote live optredens, radio & tv.
In 2010 krijgt Erik er een nieuwe familie bij. De Handsome Poets. Alle obstakels in de muziekindustrie waarover hij zelf eerder gestruikeld is, weet hij nu als componist, tekstschrijver, producer en manager van de band te tackelen. De band wordt een succes. Ze scoren meerdere hits en de nummer 1 hit “Sky on Fire”, het anthem van de Olympische Spelen in 2012, brengt het zelfs tot in Hollywood als titeltrack van de film The Edge of Seventeen. De samenwerking levert alle prijzen en avonturen op die voor een Nederlandse band mogelijk zijn. Hun vriendschap blijft tot op de dag van vandaag bestaan en is onderwerp van hun theatertour Lieve Schatten, waarmee ze na een Covid19 stop in 2022 opnieuw de theaters ingaan.
In 2017 wint Erik met de band Barrelhouse een Edison in de categorie Jazzism voor het album Almost There. Samen met het overweldigende succes van de Handsome Poets brengt de muziek hem daarmee uiteindelijk de erkenning die het schoolsysteem hem niet bracht. Als hij in diezelfde periode het syndroom van Giles de La Tourette bij zichzelf herkent, valt er veel op zijn plaats.
Tegelijkertijd gaat er een nieuwe hersenpad open naar de piano, zijn oude liefde. Zowel het geluid als de mechaniek van piano’s en vleugels heeft Erik altijd geïntrigeerd. Uit nieuwsgierigheid naar het mechaniek neemt hij les, doorloopt hij stages en wordt hij pianostemmer voor theaters en concertzalen. Als tijdens Covid 19 het werk in theaters en poppodia volledig stil valt, stemt hij bij mensen thuis. Erik’s brein wordt voor hem optimaal benut: ‘s ochtends in een bejaardenhuis piano stemmen, ‘s middags in de studio drums opnemen, ‘s avonds werken aan klassieke pianostukken en ‘s nachts grote plannen maken.
Van 2002 tot 2022 werkt Erik bij de Anton Philipszaal en Lucent Danstheater (nu Amare). H ij raakt steeds meer gefascineerd door klassieke muziek en (moderne) dans. Hij werkt met internationale gezelschappen als het Nederlands Dans Theater, Batsheva Dance Company, het Nederlands Blazers Ensemble en het Residentie Orkest. Het duurt uiteindelijk tot het voorjaar van 2020 voordat Erik zich aan zijn eerste klassieke pianocomposities waagt. Het blijkt een gouden match. De piano blijkt alle noten, tonen en dynamiek te hebben om al zijn stuiterende gedachten tot uiting te laten komen. Net zoals in zijn dagelijkse leven, moet er in zijn stukken altijd iets gebéuren. Het is niet bekend of Gilles de La Tourette van invloed is op de grilligheid van zijn composities. Erik’s muziek, net als zijn leven, kabbelt niet. Dat zal uiteindelijk kenmerkend worden voor al zijn composities.
Gilles de La Tourette
Gilles de la Tourette is een neuro-psychiatrische aandoening die wordt gekenmerkt door tics.
Het wordt vaak ten onrechte geassocieerd met alleen vloeken. De aandoening gaat in slechts een klein percentage gepaard met schelden. Erik scheldt niet, althans niet uit het niets en altijd met een reden, en heeft vooral motorische tics. Tourette gaat vaak gepaard met bijkomende kenmerken waaronder moeite met reguleren van aandacht of juist hyperfocus en gevoeligheid voor prikkels. Het komt regelmatig voor dat mensen met Tourette (verkeerd) gediagnosticeerd worden met een verwante aandoening, zoals ADHD, OCD of autisme. Ze krijgen dan geen Tourette-diagnose, terwijl ze wel Tourette hebben. Erkenning begint bij herkenning. Meer weten of in contact komen met lotgenoten? Ga naar:
- https://tourette.nl/
- https://tourette.org/
- https://www.tourettes-action.org.uk/
- https://tourette.org.au/ of;
- bezoek de website van de organisatie in jouw land.
Erik weet inmiddels welke paden hij wil bewandelen en is daar volledig tevreden mee. Wat voor Erik geldt met Tourette, geldt voor iedereen met een brein dat zogenaamd anders functioneert. Mensen met een ‘ander’ brein worden zowel door zichzelf als door anderen niet altijd als volwaardig gezien. Er zijn miljarden verschillende breinen met vele verschillende hersenpaden, die leiden tot vele verschillende school- en levenspaden. Maar wat is anders? En wat is normaal? Een brein, een levenspad, een schoolcarrière als normaal bestempelen heeft tot gevolg dat het een norm wordt, waar je wel of niet aan kan voldoen.
Met Marcus Hiken willen Erik en Simone een waardevolle bijdrage leveren aan een maatschappij waarin ieder brein ertoe doet. Hiervoor gaan zij graag samenwerkingsverbanden aan met stichtingen en andere partners. Je leest er alles over bij Het juiste pad.
Over Marcus Hikren schrijven in de media? Marcus begrijpt dat het lekker is als je niet zelf alles bij elkaar hoeft te zoeken. Zo houd jij je hersenpaden vrij voor het echte werk.
